А дзе ж праз мора кладка...
Мільгнуць гады вяслом.
Спатканьне? Страта? Згадка?
Хрысьціна,
Гэта гром.
Яшчэ ня раз пяшчота
Вугольлем – басанож.
Адхланьне ці самота?
Хрысьціна,
Гэта дождж.
Няхай паплешча ў ладкі,
Хай высьвеньціць авёс.
А востры серп прабабкі,
Хрысьціна,
Гэта – лёс.
|
|
